Vervolg van de Totilas Saga

Geplaatst door admin on 4 november 2010

Door Heleen Cramer:
Ook in Duitsland is de verkoop van Totilas aan Schockemöhle hèt gesprek van de dag. Iedereen heeft er een mening over en de zaak laat niemand onberoerd. Totilas is niet alleen wereldkampioen dressuur maar ook emoties opwekken. De tendens is dat men in Duitsland niet erg gelukkig is met de spraakmakende aankoop. Men vindt over het algemeen dat deze niet had moeten plaatsvinden. Opvallend daarbij is dat men het zo jammer vindt dat de combinatie Gal met de formidabele hengst is doorbroken. De harmonie en de chemie die tussen dit vermaarde duo heerste, is ook voor onze oosterburen een bron van vreugde geweest.
“Deze twee mógen gewoon niet uit elkaar gehaald worden. Sommige dingen kunnen nu eenmaal niet”. Ook vinden mensen dat de Duitse ruiter die Totilas gaat rijden, niet goed bij zijn hoofd is. De successen van Gal met de zwarte parel zijn nu eenmaal niet te evenaren. Alles het minder gaat -en het gaat natuurlijk minder want zulke percentages rij je niet zo maar na, is de mening- zegt iedereen “Zie je wel”. Als iemand onverhoopt het net zo goed zou doen als Gal dan is het een ‘gekocht succes’. Voor velen heeft een op een dergelijike wijze gekochte medaille – denkend aan de Londen 2012 olympiade- ook weinig sportieve waarde. Men vergelijkt dat met de gouden medaille van de olympische spelen in 1980 in Moskou. Gewonnen werd deze door Sissi Max Teurer met Mon Cherie. Dat de werkelijke dressuurtop bij het alternatieve dressuurkampioenschap in het Engelse Goodwood was vanwege de politieke boycot van de Sovjet Spelen, haalt veel van de glans van dat gewonnen goud weg. In Goodwood had de Oostenrijkse amazone Max Teurer hoogst waarschijnlijk geen edelmetaal gewonnen. Het is niet voor niets dat de naam Max Teurer valt. Dochter Victoria rijdt op het hoogste niveau en de familie is welgesteld genoeg om de eventuele ‘sportrechten’ van Totilas te kopen. Of ze dat willen? Moeder heeft nog een ‘echte’ olympische droom te verwezenlijken. Dochter schijnt echter bedenkingen te hebben. En gelijk heeft ze, want wat voor druk moet er wel niet op een ruiter liggen om met de Gribaldi-zoon in een ring te durven verschijnen. Matthias Rath werd direct nadat de verkoop van Totilas naar Duitsland bekend werd, genoemd als eventuele toekomstige ruiter van het atletische fenomeen. Maar als hij de commentaren in het gastenboek op zijn website leest, zal hij nog wel eens achter zijn oren krabben, want die liegen er niet om. Veel commentaar is ronduit negatief en zelfs openlijk vijandig. Het is duidelijk: ook in Duitsland zijn velen ongelukkig met de aankoop van Toti en vinden dat het de combinatie Gal/Totilas niet gescheiden had mogen worden. Of Schockemöhle de intensiteit van de emotionele kant van zijn ‘handeltje van de eeuw’ heeft voor zien, valt te betwijfelen. Wellicht zal hij besluiten om de hengst ‘noodgedwongen’ alleen voor dekdienst in te zetten. Wat weer jammer is vanwege de talenten van het paard. Wat zal het volgende hoofdstuk in de Toti-saga worden? Wordt ongetwijfeld vervolgd.