Ode aan Sam
Kent u de uitdrukking : Van geiten leer je vloeken…….. ?? Een ieder die ooit geitjes op zijn erf heeft gehad weet het. Geiten doen altijd precies wat ze niet moeten doen, eten alles wat ze voor de bek komt, slopen bomen en struiken, breken uit en lopen weg en zijn ongelooflijk eigenwijs. Allemaal waar maar toch, de uitdrukking is niet compleet er zou moeten staan: van Geiten en Shetland Pony’s leer je vloeken……..
33 jaar geleden op 21 juni, tijdens een echte zomer storm met bliksem, regen en windvlagen werd er een veulen geboren. Zijn moeder was een ouderwetse zwarte Shet met een rechte rug en een grote kop. Zijn vader was een Welsh-A vos hengst met kruloortjes en een deuk in zijn neus. Omdat op die dag de astronomische zomer officieel begon kreeg het donkerbruine hengstveulen de naam Summer Surprise. De regel op de stal waar hij geboren werd was dat degene die het veulen het eerst zag vindgeld kreeg, F2.50! Dat is het enige dat ik ooit aan Sam, zoals zijn naam al gauw werd, heb verdiend. Maar toch is Sam absoluut onbetaalbaar. In die mega regenbui met bliksem en donder heb ik het veulen opgetild en, op de voet gevolgd door zijn moeder naar een droge box gedragen. Daar warmde hij al gauw op en toonde zich een pittig mannetje wat zich heel snel zelf kon redden. Na 5 maanden bij zijn moeder ging hij in de hengstenkudde. Daar groeide hij op tot een 1.05 mtr. grote sterke beer.
Een meisje mocht van haar Opa een pony uitzoeken en ondanks mijn adviezen aan het 7 jarige meisje om toch vooral te kiezen voor die andere leuke 12 jarige brave bonte die alles al kon, hield ze bij hoog en bij laag vol dat het de inmiddels 5 jarige Sam moest worden. Sam was zo wild (we hadden 120 pony’s en maar 10% daarvan kwam dagelijks in handen) dat ik hem met een lasso moest vangen. Dat én het feit dat ik de opdracht tot castreren heb gegeven heeft Sam me nooit vergeven. Hij staat toe dat ik voor hem zorg en dat doe ik nu 33 jaar, maar hij zal nooit echt mijn pony worden. Sam is zichzelf onder alle omstandigheden.
Roosje, het meisje/ baasje van Sam heeft op hem leren rijden en tijdens dat proces heeft Sam mijn hart definitief gestolen. Roosje was namelijk een eigenwijze donder die nooit luisterde en alles voor elkaar kreeg door zich te laten vallen op de keukenvloer en dan net zo lang te blèren tot ze haar zin kreeg. Om zo 1 te leren rijden is geen sinecure! Maar Sam deed het perfect, als Roosje iets verkeerd deed lag ze meteen in het zand. Sam laat niet met zich sollen. Roosje kreeg door dat ze beter naar mij kon luisteren want dan bleef ze in het zadel, Sam regelde dat perfect. Zo werd onze samenwerking steeds beter en ging Roos heel pittig rijden (de blèr partijen hielden ook op)
Met haar Sam, hij ging voor haar door het vuur, heeft Roosje leren wedstrijd rijden, leren springen en dressuren en Sam heeft ook nog aangespannen gelopen. Hij was voor zijn baasje tot alles bereid. Zodoende zijn ze samen M dressuur geworden en jawel, Z springen! (Noord Hollands Kampioen!)
Maar ja, het is geen uniek verhaal, er kwam een grotere pony, daarna een brommer en een vriendje en dat was einde ponytijd. Sam bleef op stal maar werd niet meer uitgebracht in de sport. Daarna zijn er allerlei ontwikkelingen geweest, maar Sam bleef altijd rechtop in de wind. Zo is Sam naar elk adres waar ik heb gewoond meegegaan. Overal heeft Sam wel een hek gesloopt, een boom geknakt, de voerkar om geduwd (altijd honger), de silo opengetrokken, voerzakken gesloopt, hij is uitgebroken en weggelopen. Alles wat niet mag; Sam doet het allemaal, dat is dus zijn Geitenkant.
Sam is naast parttime geit ook volledig onmisbaar! Hij is al sinds jaar en dag mijn “Haarlemmerolie” ; overal goed voor. Moet er een paard in de wagen en durft die niet: Sam mee. Moet er een veulen gespeend en is dat veulen helemaal “over de rooie” van verdriet: Sam erbij. Jonge hengsten die tijdelijk geen opfokvriendje hebben en een speelmaatje nodig hebben: Sam erbij. Paard wat een lange reis moet maken maar niet tegen alleen zijn kan: Sam mee. Paard moet verhuizen naar een nieuw adres maar een paard mag nooit alleen zijn dus : Sam mee. En zo heeft Sam vele, vele kilometers gemaakt en heeft hij zo’n beetje mijn totale Trakehner bestand wel een keer geholpen of ermee samengewoond. En dat mag wel eens genoemd worden. Sam is een absoluut onmisbare schakel, zonder hem kan ik eenvoudigweg niet!
Een paar weken geleden was het erg schrikken. Tijdens 1 van de moessonperiodes die we hebben gehad deze zomer was ik Sam kwijt, niks nieuws, als gezegd hij loopt wel vaker weg. Ik ging dus al op zoek buiten de hekken maar vond hem niet. Waar ik niet keek was zijn eigen stal. Toen we hier kwamen wonen heb ik tegenover de box van Kas een eigen stal voor Sam laten bouwen, precies op pony maat, alles erop en er aan. Natuurlijk weigert Sam categorisch om er in te gaan. De stal was blijkbaar beneden zijn stand, hij woont dus waar hij wil maar zeker niet in zijn eigen stalletje.
Daarom schrok ik toen ik hem juist daar vond. In een dikke laag stro lag hij en stond niet op. Hij leefde, keek pienter uit zijn ogen maar bleef liggen waar hij lag. Tsja…… 33 jaar het is niet raar hij zal een keer overgaan naar de eeuwige jachtvelden maar toch, het is schrikken. Sam, die ouwe trouwe Sam. 3 dagen heeft hij daar gelegen, in de stal waar hij niet wilde wonen. Ik had hooi bij hem gelegd (wat hij lekker oppeuzelde) water bij hem neergezet en bracht hem een paar keer per dag wat slobber wat hij allemaal op at. Maar hij bleef liggen. Op de middag van de derde dag kwam ik uit mijn werk en wist het eigenlijk zeker, Sam is niet meer. Maar wat schertst mijn verbazing? Toen ik om het huis heen liep stond hij in de buitenbak, hij hinnikte en draafde naar me toe! (had ie van zijn leven nog nooit gedaan!!) Sindsdien is hij als een nieuwe, hij glimt, doet boefig en gaat als een speer. Elke dag buiten met Baas Kas en als vanouds heeft hij de touwtjes weer stevig in handen.
Vanmorgen nog moest ik weer ontzettend om hem lachen toen hij me weer even duidelijk wilde maken dat hij eigenlijk de baas is en dat alle andere onderdeel zijn van zijn entourage en niet andersom. Het hek naar het land van Kas stond open, terwijl ik er vrijwel zeker van was dat ik het gisteravond toen ik Kas binnen haalde dicht had gedaan? Dus deed ik het hek weer dicht en ging de dekens van Kas wisselen. Sam kwam de hoek om, zag dat ik het hek had dicht gedaan en keek ontstemd. Hij duwde met zijn pony billen handig tegen het hek en met een extra draai wipte hij het hek uit de sluiting en dus zwaaide het weer open. Sam ging niet het land in, nee hij draaide om keek me aan alsof hij wilde zeggen: dat hek moet open, wat denk jij wel? Trots en arrogant liep hij langs me heen, en ging over tot de orde van de dag. Sam bepaald welk hek open en welk hek dicht gaat!
Nu woont chef Sam dus wel gewoon in zijn eigen stalletje, sinds die regenperiode heeft hij besloten dat het toch zijn plek is. Hij woont er echter alleen op zijn eigen unieke manier. Hij slaapt en eet daar maar als hij moet mesten of plassen, stapt hij naar buiten doet daar wat er moet gebeuren en stapt dan weer zijn altijd schone box in. Hij is dus niet alleen Haarlemmerolie hij is ook nog geheel zelfreinigend! Wat moeten Kas en ik ooit zonder hem?? Sam moet maar gewoon minstens 104 worden!
Op 1 oktober 2012 heeft Sammie het tijdelijke bestaan verwisseld voor het eeuwige. Hij is 36 jaar geworden. We missen hem!
